เหตุผลดังกล่าวจึงทำให้มวยสากลกลายเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมจากทั่วทุกมุมโลก แต่สำหรับตำแหน่งสุดยอดปรารถนาอย่าง แชมป์โลก ล่ะ … ตอนนี้เข็มขัดแชมป์โลก 4 สถาบันหลัก WBA, WBC, IBF, WBO ไปอยู่ที่ประเทศไหนบ้าง?

แต่ก่อนจะถึงตรงนั้นเราขอชี้แจงสักเล็กน้อยก่อนว่า แม้จะมี 4 สถาบันหลัก และแต่ละสถาบันแบ่งรุ่นน้ำหนักออกเป็น 17 รุ่นเท่ากัน แต่เข็มขัดแชมป์โลกนั้นไม่ได้มีเพียง 68 เส้นแต่อย่างใด

ทั้งนี้ก็เนื่องจาก WBA คือสถาบันเดียวที่มีเข็มขัดแชมป์โลกตัวจริงมากกว่า 1 เส้น โดยมีเส้น Regular ที่เปรียบเสมือนเข็มขัดแชมป์โลกปกติเทียบเท่าสถาบันอื่นๆ แต่หากแชมป์โลกคนใดสามารถป้องกันแชมป์ได้ 5 ครั้งขึ้นไป บอร์ดของ WBA ก็อาจจะมีมติมอบตำแหน่ง Super Champion ให้หากพิจารณาเห็นว่าเหมาะสม พร้อมกับมีการหาเจ้าของเข็มขัดแชมป์เส้น Regular คนใหม่ ทำให้ในหลายรุ่น แชมป์โลกของ WBA จึงมีมากกว่า 1 คน

ขณะเดียวกัน ในตอนนี้ (อัพเดทล่าสุด 7 พฤษภาคม 2019) มีอยู่ 3 รุ่น ที่ตำแหน่งแชมป์โลกว่างอยู่ ประกอบด้วยรุ่น ซูเปอร์มิดเดิ้ลเวต (168 ปอนด์) ของ WBO, ไลท์เวต (135 ปอนด์) ของ WBC และ ซูเปอร์ฟลายเวต (115 ปอนด์) ของ WBO… ส่งท้ายท้ายสุด เราไม่ได้นับแชมป์เฉพาะกาลเข้ามาอยู่ในทำเนียบแชมป์แต่อย่างใด

แทบทุกทวีปมีแชมป์โลก

เมื่อดูจากภูมิทัศน์แชมป์มวยสากลโลกก็จะเห็นว่า ขณะนี้มีแชมป์มวยโลกกระจายอยูในเกือบจะทุกทวีปทั่วโลก เอเชีย, ยุโรป, อเมริกาเหนือ, อเมริกาใต้ รวมถึง แอฟริกา จะขาดหายก็เพียง โอเชียเนีย เพียงทวีปเดียวเท่านั้น

ทว่าเมื่อแยกมาดูเป็นประเทศตามทวีปต่างๆ จะพบว่า มีเพียง 19 ประเทศเท่านั้นที่มีแชมป์โลก โดยทวีปเอเชียมีประเทศซึ่งมีแชมป์โลกมากที่สุด 6 ประเทศ รองลงมาคือ ยุโรป 5 ประเทศ, อเมริกาเหนือ 4 ประเทศ ส่วน อเมริกาใต้ กับ แอฟริกา มีทวีปละ 2 ประเทศเท่ากัน

อเมริกายืนหนึ่ง

คราวนี้เรามาดูแบบแยกประเทศกันบ้าง ซึ่งเมื่อถึงตรงนี้ก็จะเห็นภาพชัดขึ้นว่า การกระจุกตัวในหมู่เข็มขัดแชมป์โลกนั้นมีมากกว่าที่เราคิด

เพราะประเทศที่ยืนหนึ่งในเรื่องนี้ก็คือ สหรัฐอเมริกา ... เพียงประเทศเดียวพวกเขามีเข็มขัดแชมป์โลกมากถึง 22 เส้น แบ่งเป็น WBA 8 เส้น, WBC 6 เส้น, IBF 5 เส้น, WBO 3 เส้น แม้ตัดกรณีที่แชมป์โลกถือครองเข็มขัดมากกว่า 1 เส้นออกไป พวกเขาก็ยังมีแชมป์โลกมากที่สุดที่ 20 คนอยู่ดี ถือเป็นบทพิสูจน์อย่างชัดเจนว่า สหรัฐอเมริกา คือเมืองหลวงของวงการมวยโลกอย่างแท้จริง ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะด้วยรูปแบบการจัดแข่งขัน การโปรโมท การถ่ายทอดสด สิ่งต่างๆ เหล่านี้ทำให้แดนลุงแซมกลายเป็นเมกกะแห่งวงการกำปั้นตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

รองลงมาก็คือ เม็กซิโก ปัจจุบันพวกเขามีแชมป์โลก 11 เส้น แบ่งเป็น WBA 3 เส้น, WBC 4 เส้น, IBF 1 เส้น, WBO 3 เส้น และหากนับเฉพาะแชมป์โลก ก็ยังมีถึง 8 คน ซึ่งถือว่ายังสมศักดิ์ศรีดินแดนที่สร้างนักมวยแชมป์โลกมากกว่า 250 คนเช่นเดิม

ด้านชาติในทวีปยุโรปที่ส่งนักชกสู่บัลลังก์แชมป์ได้มากที่สุดคือ สหราชอาณาจักร เพราะแม้จะมีเข็มขัดแชมป์โลก 7 เส้นเทียบเท่ากับ ยูเครน แต่เนื่องจากอดีตประเทศจากสหภาพโซเวียต มีถึง 2 คนที่ครองแชมป์มากกว่า 1 เส้น ส่วนสหราชอาณาจักรมีเพียงคนเดียวที่เก็บแชมป์ได้หลายเข็มขัด ทำให้สหราชอาณาจักรมีแชมป์โลก 5 คน มากกว่ายูเครน 1 คน

สำหรับทวีปเอเชียของเรา อาจฟังดูแปลกๆ เล็กน้อย แต่ความจริงก็คือ ญี่ปุ่น คือชาติที่มีแชมป์โลกมากที่สุด 5 เส้น 5 คน รองลงมาคือ ฟิลิปปินส์ 4 เส้น 4 คน ส่วนประเทศไทย แม้จะยังอยู่อันดับ 3 แต่จากการที่ศรีสะเกษ นครหลวงโปรโมชั่น เพิ่งเสียแชมป์โลกรุ่นซูเปอร์ฟลายเวต 115 ปอนด์ของ WBC ไป ทำให้ตอนนี้แดนสยามเหลือแชมป์เพียง 2 คนในรุ่นมินิฟลายเวต 105 ปอนด์ คือ น็อคเอาท์ ซีพีเฟรชมาร์ท แชมป์โลก WBA และ วันเฮง ซีพีเอฟ (ไก่ย่างห้าดาวยิม เดิม) แชมป์โลก WBC

คาเนโล่ ยอดมวยโลก พ.ศ. นี้

การเป็นแชมป์โลกสักเส้นถือว่าเป็นเรื่องยาก แต่การครองแชมป์โลกหลายเส้นคือเรื่องยากกว่า คำกล่าวนี้คือสิ่งที่เป็นจริงอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะในปัจจุบันมีเพียง 4 ประเทศเท่านั้นที่มีแชมป์โลกถือเข็มขัดมากกว่า 1 เส้น

สหรัฐอเมริกา กับ ยูเครน คือประเทศที่มีแชมป์ที่ครองเข็มขัดมากกว่า 1 เส้นพร้อมกันในขณะนี้มากที่สุด ชาติละ 2 คน โดยสหรัฐฯ มี จาร์เรด เฮิร์ด ซูเปอร์แชมป์ของ WBA และแชมป์ IBF รุ่นไลท์มิดเดิ้ลเวต 154 ปอนด์ กับ แดเนี่ยล โรมัน แชมป์ WBA และแชมป์ IBF รุ่นซูเปอร์แบนตั้มเวต 122 ปอนด์ ส่วน ยูเครน มี วาซิล โลมาเชนโก้ ซูเปอร์แชมป์ของ WBA และแชมป์ WBO รุ่นไลท์เวต 135 ปอนด์ กับ โอเล็กซานเดอร์ ยูซิค ที่กวาดแชมป์คนเดียว 3 เส้นในรุ่นครุยเซอร์เวต 200 ปอนด์ ทั้งของ WBC, IBF และ WBO ขาดเพียงแชมป์ของ WBA สถาบันเดียวเท่านั้น

ด้านสหราชอาณาจักร แม้จะมีแชมป์โลกมากกว่า 1 เส้นแค่คนเดียว แต่ก็ถือเป็นความภาคภูมิใจของชาติ เพราะ แอนโธนี่ โจชัว อดีตนักชกเหรียญทองโอลิมปิก ก็เป็นอีกคนที่ถือเข็มขัดถึง 3 เส้นในรุ่นเฮฟวี่เวต มากกว่า 200 ปอนด์ โดยตอนนี้เขาเป็นซูเปอร์แชมป์ของ WBA และแชมป์ IBF กับ WBO ขาดเพียงแชมป์ WBC ที่การเจรจาทำศึกล้มแชมป์กับ ดีออนเต้ ไวลด์เดอร์ ยังคงคาราคาซัง

แต่สำหรับสุดยอดแชมป์ตัวจริง พ.ศ. นี้ คงไม่มีใครเกินหน้า คาเนโล่ อัลวาเรซ โคตรมวยรุ่นกลางยุคปัจจุบันอีกแล้ว เพราะนอกจากจะครองความยิ่งใหญ่ในรุ่นมิดเดิ้ลเวต 160 ปอนด์แบบเกือบเบ็ดเสร็จ กับตำแหน่งซูเปอร์แชมป์ WBA และแชมป์ WBC กับ IBF แล้ว คาเนโล่ยังเป็นนักชกเพียงคนเดียวในขณะนี้ที่มีเข็มขัดแชมป์ 2 รุ่น จากการขึ้นไปคว้าแชมป์ Regular ของ WBA ในรุ่นซูเปอร์มิดเดิ้ลเวต 168 ปอนด์อีกด้วย

ชาติใดเก่งรุ่นไหน?

โดยทั่วไปแล้ว วงการมวยโลกจะถูกแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มใหญ่ๆ เริ่มจาก มวยรุ่นเล็ก ตั้งแต่น้ำหนัก 105 ปอนด์ซึ่งเป็นพิกัดเล็กสุดถึง 130 ปอนด์, รุ่นกลาง จาก 135-160 ปอนด์ และรุ่นใหญ่ 168 ปอนด์จนถึงรุ่นเฮฟวี่เวต 200 ปอนด์ขึ้นไป

แต่ภูมิทัศน์แชมป์โลกที่เป็นอยู่ในปัจจุบันสะท้อนอะไรได้บ้าง?

แน่นอนว่า สหรัฐอเมริกาถือเป็นเจ้าวงการอย่างแท้จริง เพราะนอกจากจะมีแชมป์โลกเป็นจำนวนมากที่สุดแล้ว ยังมีแชมป์กระจายอยู่ทั้งรุ่นเล็ก, รุ่นกลาง และรุ่นใหญ่ แต่สิ่งที่น่าสนใจก็คือ ดูเหมือนแชมป์โลกชาวอเมริกันจะกระจุกอยู่ในรุ่นกลางมากเป็นพิเศษ หากไม่นับรุ่นเล็กถึงจิ๋วซึ่งไม่ค่อยมีนักชกอาชีพมากเท่ารุ่นอื่นๆ แล้ว แชมป์โลกรุ่นยักษ์ดูจะเป็นสิ่งที่พวกเขาขาดหายไปจากยุคอดีตจนถึงยุค 1990s เมื่อตอนนี้ดูจะมีเพียง ดีออนเต้ ไวลด์เดอร์ แชมป์รุ่นเฮฟวี่เวตของ WBC เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ดูจะเป็นที่เชิดหน้าชูตาได้

ขณะที่ ยูเครน ซึ่งเดิมมักจะเป็นที่รู้จักในฐานะดินแดนยอดมวยรุ่นใหญ่ อย่างสองพี่น้อง วิตาลี่-วลาดิเมียร์ คลิทช์โก้ ในอดีต รวมถึง อเล็กซานเดอร์ ยูซิค ในปัจจุบัน มาถึงตอนนี้พวกเขาดูจะมีการสร้างมวยรุ่นกลางขึ้นมาด้วย แต่คนที่โดดเด่นเกินใครคงหนีไม่พ้น วาซิล โลมาเชนโก้ ที่สร้างชื่อจากการเป็นนักมวยสากลสมัครเล่นเหรียญทองโอลิมปิก สู่การกวาดเข็มขัดแชมป์ 2 สถาบันหลักในปัจจุบัน

ส่วนเม็กซิโก พวกเขายังคงรักษาฐานที่มันในมวยรุ่นเล็กและรุ่นกลางได้เหมือนเดิม สิ่งที่น่าสนใจคือ คาเนโล่ อัลวาเรซ ยอดมวยรุ่นกลางดูจะเริ่มๆ เข้าไปในอาณาเขตของมวยรุ่นใหญ่ ซึ่งในอดีตเคยมีเพียง ฮูลิโอ เซซาร์ อัลวาเรซ คนเดียวเท่านั้นที่สามารถคว้าแชมป์โลกรุ่นไลท์เฮฟวี่เวตมาได้

สำหรับชาติในเอเชีย อย่าง ญี่ปุ่น, ฟิลิปปินส์ รวมถึง ไทย มวยรุ่นเล็ก ยังคงเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาเช่นเดิม แม้จะมี แมนนี่ ปาเกียว ของฟิลิปปินส์ที่ปัจจุบันเป็นแชมป์โลกในรุ่นกลาง ถึงกระนั้น เขาก็เป็นมวยที่มีพื้นฐานจากมวยรุ่นเล็ก อย่างไรก็ตาม มีแชมป์โลกอีกรายที่น่าสนใจ นั่นคือ มานูเอล ชาร์ แชมป์โลก Regular รุ่นเฮฟวี่เวตของ WBA ที่ถือสัญชาติซีเรียในการขึ้นชก ทว่าหากจะเรียกว่าเขาเป็นมวยยุโรปที่ถือสัญชาติเอเชียอาจจะตรงกว่า เมื่อเขาอพยพหนีภัยสงครามตามครอบครัวมาที่ประเทศเยอรมันตั้งแต่อายุ 5 ขวบ และฝึกวิชามวยที่นั่นมาตลอด