เปิ้ล ไอริณ เล่าทั้งน้ำตาปมชีวิตวัยเด็กเคยถูกล่วงละเมิด คนในบ้านบุกเข้าถึงห้องต้องหนีออกจากบ้าน แม่แจ้งความใจแตก ขโมยเงินแสนจับส่งบ้านเมตตา 

รายการเรื่องลับมาก (NO CENSOR) ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 14.20-15.00 น. ทางเนชั่นทีวี ช่อง 22 วันนี้ (10 มิ.ย.) ดร. เสรี วงษ์มณฑา ได้สัมภาษณ์ เปิ้ล-ไอริณ ศรีแกล้ว กรณีถูกล่วงละเมิดจากคนในครอบครัวตั้งแต่วัยเด็ก

ครั้งแรกในชีวิตที่โดนล่วงละเมิด อายุเท่าไหร่?

"ก่อนอื่นหนูต้องขอบอกก่อนว่าการที่หนูมาเล่าในวันนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เด็กเกิดขึ้นอีก ครั้งแรกเกิดขึ้นตอนอายุ 2 ขวบเท่านั้น คนละเมิดหนูคิดว่าเขาเป็นวัยรุ่นทีนเอจ เพราะเขาใส่ชุดมหาวิทยาลัย ตอนเด็กๆ หนูไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ คุณพ่อเสีย คุณแม่ไปอยู่ต่างจังหวัด ส่งหนูไปอยู่กับคุณป้าที่เป็นครู ในบ้านมีเปิ้ลกับแม่นมชื่อป้าเพ็ญเท่านั้น ในห้องนอนจำได้ว่าถึงเวลานอน แล้วเปิ้ลนอนตรงกลาง ป้าเพ็ญนอนอีกด้าน เปิ้ลจำได้ว่าเขาชื่อหมู เขานอนข้างขวา เปิ้ลหลับสนิทไป น่าจะดึกๆ เที่ยงคืนตีหนึ่ง มีคนมาสะกิดตัวเรา เราเห็นเขาเปิดกางเกง และเหมือนเขามีการขยับอะไรอยู่ในกางเกง หนูเห็นก็ตกใจ เป็นเด็ก ช็อก ตอนนั้นหนูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้เขาทำอะไรแต่ข้างในมันกลัว และหนูก็พยายายามขยับหันหลัง ภาวนาว่าเช้าเร็วๆ"

มันจบยังไง?

"หนูจำโมเมนต์นั้นไม่ได้จริงๆ แต่แค่จำได้ว่าหนูเห็นอวัยวะเพศชายครั้งแรกตอน 2 ขวบ เห็นแต่เขาไม่ได้ทำอะไรค่ะ หลังจากนั้นแม่นมเขาลาออกก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย"

โตมานี่เจอมั้ย?

"พอผ่านตรงนั้นไป โตขึ้นอายุสัก 7-8 ขวบ เสาร์-อาทิตย์เปิ้ลไปอยู่กับคุณยายที่ราชวัตร คุณยายพาเราไปเที่ยวบ้านเพื่อน แล้วมีคุณยายคุณตาอยู่ในบ้านคุณยายอยู่ห้องรับแขก คุณตาอยู่ห้องนอน คุณตาก็เรียกเราเข้าไป ไม่คิดอะไรเลยจริงๆ พอเข้าไปห้องนอนคุณตา ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนเขาเปิดกางเกงในเรา แล้วใช้มือจับเรา"

พอรู้เรื่องผู้หญิงผู้ชายทำอะไรกันแล้วหรือยัง?

"ยังไม่รู้เรื่องค่ะ แต่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ดี หนูก็ตกใจ วิ่งไปหาคุณยาย ไม่ได้ร้องไห้ สักพักเขาเรียกหนูอีก เปิ้ลก็ไม่ไป ยายก็ไม่รู้เรื่อง บอกไปหาตาสิ เป็นครั้งแรกที่หนูรู้สึกว่าหนูไม่รักยายเลย หนูพูดไม่ได้ แล้วทำไมยายไม่ปกป้อง ทำไมเรียกหนูไปทำให้รู้สึกไม่ดีด้วย"

ตอนนี้คุณยายรู้เรื่องคุณตาทำหนูหรือยัง?

"ไม่เคยรู้เลยค่ะ แต่มีแว้บเกลียดยาย ไม่รักยายเลย ตอนนี้คุณยายเสียแล้ว"

ทำไมไม่ฟ้องว่าตาจับของหนู?

"หนูไม่ทราบจริงๆ แต่เชื่อว่าเด็กอยู่ในภาวะนั้นไม่รู้จะพูดอะไร ถ้าพูดแล้วเขาจะเชื่อหรือเปล่า"

ตอนนี้มีอะไรอยากบอกผู้ใหญ่และเด็กๆ เกี่ยวกับบทเรียนของหนู?

"เปิ้ลแนะนำเลยค่ะ ถ้าเกิดขึ้นให้เด็กพูดไปเลย หรือไม่ขอให้เทปนี้มีเด็กๆ มาเขียนเลยค่ะว่าโดนด้วย สิ่งที่เปิ้ลต้องการคือเด็กๆ ควรอยู่ในการดูแลของพ่อแม่จริงๆ คุณไม่รู้เลยว่าคนที่ดูน่านับถือ ดูน่าเคารพ และคนใกล้ตัวมากที่สุด เขาสามารถทำอะไรกับเด็กได้ตลอด เพราะเด็กเป็นผู้ที่อยู่ในวุฒิภาวะที่อ่อนแอ"

เปิ้ลมีประสบการณ์ที่เลวร้ายมากกว่า 2 ครั้ง มาเล่าครั้งที่ 3?

"เกิดขึ้นในบ้านคุณยาย ตอนนั้นน่าจะม.3 ม.4 แล้ว ตอนนั้นจำได้ว่าหลับสนิท มีน้าชายที่เป็นน้าเขย เขากลับมาจากปาร์ตี้อะไรสักอย่างไม่รู้ แล้วเขาเมามาก เขาเคาะประตูห้อง เราไม่ได้คิดอะไรเลย เด็กหลับอยู่คนมาเคาะก็เปิดประตูงัวเงียตามธรรมชาติ เขาผลักเปิ้ล แล้วจะกอด เขาเมามาก หนูตกใจมาก แค่ร้องเฮ้ยๆ แล้วผลักเขาออกนอกห้อง ผู้ใหญ่นอนข้างบน คุณยายกับน้าสาวนอนชั้น 2 หนูนอนห้องส่วนตัวชั้นล่างคนเดียว หนูไม่ได้ร้องโวยวาย"

ทำไมไม่ร้องให้โวยวาย?

"สัญชาตญาณไม่ได้คิดว่าต้องโวยวาย แค่ปกป้องว่าอะไรวะเฉยๆ จบลงที่เขาออกนอกห้อง หนูล็อกประตู หนูก็ตกใจมาก"

เขายอมออกไปนอกห้อง?

"เขาเมามากเลยค่ะ ขนาดผลักเขายังเซ แล้ววันรุ่งขึ้นหนูบอกคุณยายว่าเมื่อคืนน้าหมูมาเคาะห้อง ชื่อหมูเหมือนกันค่ะ หนูไม่ถูกกับคนชื่อหมู หนูฟ้องคุณยายว่าน้าหมูมาเคาะห้องหนู แล้วหนูก็ผลักน้าออกไป คุณยายก็ไปบอกน้าสาว สิ่งที่หนูได้ยินจากน้าสาวประโยคแรกคือมึงไปอ่อยเขาหรือเปล่า สาบานเลยค่ะ พอได้ยินปุ๊บหนูร้องไห้เลย ความรู้สึกนั้นมันแย่อยู่แล้ว เป็นเด็กเวอร์จิ้น ไม่มีแฟน จะไปอ่อยผู้ใหญ่อายุเยอะขนาดนั้น"

โกรธน้ามั้ย?

"หนูเกลียดเลยดีกว่าค่ะ หนูไม่พูดกับเขาเลย ตอนเด็กเป็นคนเงียบๆ การพูดร้อยเปอร์เซ็นต์จะมีคนโปรเทคคนที่เป็นผู้กระทำ"

คิดว่าทำไมน้าหนูถึงพูดแบบนั้นแทนที่จะโวยวายว่าผัวตัวเองไม่ดี?

"หนูคิดว่าเขาคงต้องหาเหตุผลขึ้นมาเพื่อปกป้องคนในบ้าน มันง่ายที่สุดที่จะโยนความผิดให้เหยื่อ เพราะเหยื่อเป็นอะไรที่ไม่กล้าถกเถียง ไม่กล้าพูด แต่หนูก็มารู้ความจริงทีหลังว่าส่วนใหญ่คนที่ข่มขืนเขาต้องการพาวเวอร์ นอกจากตัณหาเขาแล้ว เขาต้องการการคอนโทรล การข่มขู่คุกคาม ถึงได้เกิดปัญหาการข่มขืนเด็ก"

ตอนนั้นหนูแต่งเนื้อแต่งตัวยังไง ขอใช้คำว่าแรดมั้ย?

"หนูเรียบร้อยมาก ต้องบอกว่าหนูโตมากับป้าที่เป็นครู เข้มงวด หนูแต่งตัวเรียบร้อย ชั่วโมงที่เขาบุกเข้ามา หนูก็ใส่เสื้อยืดวัยรุ่นนอน ไม่มีตรงไหนเซ็กซี่เลย"

ถ้าสมมติวันนั้นน้าเขยทำสำเร็จ คิดว่าจะเป็นยังไง?

"หนูคงไม่มานั่งพูดตรงนี้ หนูอาจจะอาย ไม่กล้าออกมาพูด แต่ที่หนูพูด หนูอยากให้เด็กๆ รู้ว่าถ้าเราไม่ยอม เราต่อสู้ เราสามารถรอดจากสถานการณ์นั้นได้ แล้วเปิ้ลก็ต่อสู้วันนั้นมาจนถึงวันนี้"

ได้เจอน้าเขยอีกมั้ย?

"หลังจากนั้นน้าสาวก็หย่าค่ะ 3 ปีหลังจากนั้น" 

อยากบอกอะไรน้าเขย?

"สิ่งที่คุณทำไม่ด้วยตัณหา อารมณ์ชั่ววูบ แต่สิ่งนั้นเป็นบาดแผลในใจลึกๆ ไปชั่วชีวิตเด็กเลย แล้วเปิ้ลเชื่อเรื่องผลบุญและกรรม สิ่งใดที่คุณกระทำไว้ สิ่งนั้นต้องกลับมาสนองคุณแน่นอน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งค่ะ"

มีความคิดว่าผู้หญิงควรพกสเปรย์พริกไทย ไฟฟ้าช็อตมั้ย?

"เอาจริงๆ ถึงเวลานั้นไม่ทันหรอกค่ะ สิ่งที่ควรป้องกัน ควรเริ่มจากต้นเหตุ คือกฎหมาย ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีการข่มขืนกระทำชำเรากับเด็กเยอะมากที่สุด"

หลังจากนั้นเป็นคนในบ้าน?

"คนนี้หนูขออนุญาตไม่พูดว่าเขาเป็นใครในบ้านหนูดีกว่าเพราะหนูยังมีน้องชาย ไม่ขอเอ่ยว่าเป็นใคร เรื่องนี้เกิดขึ้นจากการที่คุณแม่หนูแต่งงานกับเจ้าของโรงสีที่จังหวัดนึงในภาคอีสาน ช่วงปิดเทอมคุณแม่ให้หนูไปอยู่ด้วย แล้วบังเอิญทริปนั้นคุณแม่มีเหตุด่วนต้องทิ้งบ้าน ในคืนนั้นขณะที่หนูนอนหลับสนิทบนเตียง แต่บ้านแยกมานะคะ หนูนอนอีกฝั่งนึง ทีนี้ตอนดึกๆ หนูรู้สึกว่ามีผ้าห่มเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว หนูก็ตกใจสะดุ้งเฮือกสุดตัว ผู้ชายในบ้านเขาก็ใช้กำลังมาหาหนู หนูตกใจมาก หนูดิ้น ชก ตบ ดิ้นสุดฝีมือเลย แล้วหนูก็รอด หนูใช้กำลังสุดความสามารถที่มี"

"คือคุณป้าหนูเขาเสียชีวิตในขณะที่เขาเวอร์จิ้น คุณป้าไม่เคยมีแฟน ตอนคุณแม่ส่งหนูไปอยู่กับคุณป้า เพื่อให้ได้รับการอบรม คุณป้าพูดย้ำตลอดว่าพรหมจารีย์ผู้หญิงมีค่าที่สุด คุณป้าพูดกรอกหูหนูทุกวันให้ระวังผู้ชาย เรื่องเพศสัมพันธ์ หนูเลยคิดว่าสิ่งนี้มีค่าที่สุด"

เขาทำอะไรบ้าง?

"หนูจำได้ว่าเขาอยู่แถวๆ ซอกคอ หนูก็ดิ้นๆ สุดแรง แต่คิดว่าหนูก็เป็นเด็กค่อนข้างแข็งแรงคนนึง ตอนนั้นหนูร้อง เขาก็มาปกติเลย ไม่ได้เมา"

จบลงยังไง?

"ขณะที่สู้เหมือนเขามีสติขึ้นมา แล้วก็วิ่งออกไปเองเลย"

เขาคิดได้เองเหรอ?

"เป็นเรื่องที่แปลกมากค่ะ หนูคิดว่าเทวดายังคุ้มครองหนูอยู่ค่ะ หนูกลัวมาก แม่บอกอีก 3 วันแม่กลับ แต่หนูอยู่ไม่ได้แล้ว หนูคิดอย่างเดียวว่าต้องหนี แล้วก็เดินออกไปจากบ้าน ตรงนั้นมีเงินเป็นถุงเป็นเหรียญห้าเหรียญอะไรที่เขานับไว้ ก็คว้ามาถุงนึง เอาเงินนั้นขึ้นรถไฟ ออกจากบ้านตอนตีสามตีสี่ แล้วหนีไปนั่งรอที่สถานีรถไฟ แล้วก็กลับมากรุงเทพฯ ไปอยู่กับบ้านเพื่อนชื่อกวาง มีหลักฐานทุกอย่าง หนอยู่ได้สัก 2 เดือน คุณแม่กวางก็มาบอกว่ามีตำรวจมาวนหน้าบ้าน"

"และถามว่ามีเด็กชื่อเปิ้ลหนีมาอยู่ที่นี่หรือเปล่า เพราะคุณพ่อกับคุณแม่ไปแจ้งความว่าเด็กคนนี้ใจแตก ขโมยเงินมาหลายแสนพร้อมปืนกระบอกนึง หนูไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีคำว่าปืน และถ้าเจอหนูให้จับเข้าบ้านเมตตาไปเลย ณ วันนี้หนูเพิ่งนึกออกว่าเขาพูดคำว่าปืนเพื่อให้ดูร้ายแรง และจับเข้าบ้านเมตตาไปเลย หนูก็ตกใจมาก เดินร้องไห้ออกจากบ้านกวาง นึกอะไรไม่ออกจริงๆ แล้วนึกขึ้นได้ว่าตอนเรียนหนูมีอาจารย์แนะแนว เขาบอกว่าถ้าหนูมีปัญหาอะไรให้มาหาได้ หนูเลยไปหาอาจารย์"

"ตรงนี้ย้อนกลับไปแล้วหนูรู้สึกแย่มาก ตอนหนูไปหาอาจารย์ อาจารย์ให้หนูไปเล่าให้แม่ฟัง (ร้องไห้) ตอนเล่าแม่มันแย่มาก หนูจำได้แค่ว่าอาจารย์ให้กราบเท้าขอโทษแม่ ซึ่งหนูรู้สึกว่าทำไมหนูต้องกราบเท้าแม่ หนูทำอะไรวะ (ร้องไห้) หนูถามตัวเอง นอนหลับอยู่ดีๆ เขาก็เข้ามา หนูหนีไปอยู่กับเพื่อน เขาจะจับหนูเข้าคุก แล้วหนูต้องมานั่งกราบเท้าอีก"

"แต่สิ่งที่หนูขอบคุณแม่คือแม่หย่ากับเขาหลังจากนั้นค่ะ หนูต้องการการกอดจากแม่ (ร้องไห้) ไม่เคยสนิทกับแม่ ไม่เคยได้รับการเรียกว่าแม่จากแม่ด้วยซ้ำ หนูเป็นคนเรียกแม่ว่าน้ามาตลอดชีวิต (ร้องไห้) หนูเล่าให้ยายฟัง ยายเข้าใจหนู แต่สิ่งที่หนูอยากบอกคือหลังจากนั้นเป็นปมที่มหาศาลของหนู หนูไม่สามารถหลับบนเตียงแล้วใครมานั่งข้างๆ ได้ หนูสะดุ้งเฮือก นี่เป็นสาเหตุ ทุกคนถามตลอดทำไมเปิ้ลโสด ไม่แต่งงาน เวลานอนอยู่ ขนาดผู้จัดการนอนข้างหนูต้องลุกให้เบาที่สุด มันเหมือนเป็นปมที่อยู่ในตราบาปชีวิตหนู จากที่หนูเป็นดอกไม้สวยๆ กลายเป็นคนอยากหยิบมันและขยี้ เขวี้ยงลงพื้น"

ทุกวันนี้แม่รู้หรือยัง?

"แม่เขารู้ค่ะ เขาถึงหย่า"

อยากให้มีการเปลี่ยนแปลงกฎหมายยังไง?

"กฎหมายที่ออกโดยผู้ชายไม่สามารถป้องกันควบคุมไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้นในประเทศเลย เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก เปิ้ลขอให้สิ่งที่เปิ้ลพูดมันเป็นประโยชน์ เพราะเปิ้ลเข้าใจดีว่ามันยากแค่ไหนในการใช้ชีวิตหลังจากนั้น"